Tuesday, February 25, 2014
The Year's Mantra
Well, it is still the first quarter of the year. (^-^)... So I guess, it is still not yet too late to make my New Year's plan.
What would I like to be.. or
What I would like to do...
To be BE-A-YOU-TIFUL
>> re-invent:
* fashion: looking to have new sets of clothes
* health: exercise daily (atleast 20 mins a day)
eat well...
>> personality development (hehehe...)
*have confidence
* think positive ; think happy moments
* smile (^-^)...
To give LOVE
>> be friendly
* be approciable (hey, don't be snobish)
* if you care, show it
* be sweet
* have fun
>> welcome possibilities
* open my heart
* do not assume, but be positive
* don't hesitate but still have selfcontrol
>> to spend more time with love ones
* plan for friends date out
* plan for mom date out
* plan for BF date out? ( well, I still don't have one... )
To have a LIFE
>> to travel more
* be brave to go places
* learn to be street smart (or look for a travel buddy who is street smart... hehehe... )
>> do more
* read good books
* write again ( short stories for a new blog)
* draw again
* don't be lazy! Please...
>> finance
* right now, I'm just thinking of having a business.
* need to save more ( tipid mode)
>> learn to live free
* free from stress
* free from worries
* free from negative vibes
I'm not really planning anything because great things comes when you least expect it. But it do help to have a goal or a guide to keep you on track. Reminding yourself of what you like to do everyday will make you up beat all day!
Let's all have a good year!
(^-^)...
Wednesday, July 31, 2013
Try Harder Or Let It Go?
Try harder or let it go?
Keep going or walk away?
Look but not seen
Near but not here
Touch but not felt
Try harder or let it go?
Keep hoping or expect nothing?
Pushed then pulled back
Ignored then looked back
Try harder or let it go?
Keep chasing or stay dreaming?
Running but getting nowhere
Stop wanting, stop longing
Grasp myself to stop from falling
Saturday, April 21, 2012
Gala Mode!!!
Gano nga ba kahalaga ang VL sa isang nagtatrabaho ( call center )?
Me: Sobrang importante. Dahil ito lang ang time na nakakapag ipon ako ng panibagong sigla para ipagpatuloy ang trabaho, dahil hindi na enough ang restday!
Kaya naman sobrang saya ko nung na-approved VL ko! Yehey...sa wakas... one week! Tinodo na. Minsan lang maaproved eh.
Wala naman talaga akong importanteng lalakarin. Gusto ko lang! Tinatamad n kasi na kasi ako eh. Sawang sawa na ako mag calls.
Approved leave: April 2 to 7 (Kaya pala inapprove, holly week kasi. Tipid sila sakin) Naisip kong pang icancel yung thursday and friday, kaso hindi na pwede. Hahahaha... Mukhang talagang pera!
April 1, 2012
Restday OT ( para madagdagan naman sweldo ko...hahahaha... )
April 2, 2012
Pumunta ako sa UPLB kasama si Melie, May at Jeff. Ang balak ay umakyat ng bundok. Pero dahil late na nakaalis ng Lipa eh hindi na yun natuloy. Wala rin naman byahe papunta doon ( buti nalang, kasi masakit na talaga binti ko kakalakad...hehehe...)
Pero enjoy pa rin sa roadtrip. (^-^) at pagpapauli uli sa UP. Sobrang nakakapagod, parang umakyat na rin kami ng bundok!
Nang pauwi na kami, nag stop over muna sa bilihan ng cake at buko pie.
Chocolate Cake:(nakalimutan ko yung name nung store) half roll for 160 php
The Original Buko Pie: 160 php (Ang sarap!!! eto yung binili ko eh )
Dumaan pa din kami sa Walter calamba para mag palamig kasi kahit hapon na eh, sobrang init pa din! (at saka mas mura books dun kesa sa SM)
At dahil hapunan na, dumaan muna kami sa Tanuan para kumain sa isawan. Dun sa mag likod ng KFC. Nakakamiss! Doon din kami natambay ng mga kabarkada ko dati eh. Ang dami naming nakain! Masarap pa rin kasi sawsawan nila dun. Ang saya talaga kumain (^-^)...yum...
April 3, 2012
My NBI: Inabot na ako ng isang buwan bago ko kinuha...hehehe... Ang aga ko pa, wala pa lang pila.
Hair straight: Noong december ko pa balak yun eh, pero nun lang natuloy. After 3 and 30 mins, ayos nastraight din hair ko!!! Yes!
April 5, 2012
Biglaang plano for the hollyweek. Tutal naman mga wala kaming mga lakad at walang pasok, kaya go lang ng go! Kahit saan!
Destination: Tagaytay (kahit saan, basta don)
Gala-mates: Pre'(me), Jec, Cathy, Cho, Paul, Ler, JM and Nana (nasan na yung ibang party pipz?!)
Kitaan
Nagkita-kita kami sa Calamba Crossing. Usapan 7:00 am andun na. Pero nag intay pa kami sa may Jolibee hanggang 8:00 para sa mga humabol. At nung paalis na kami, dumaan muna kami sa tyange. Sa kamalas malasan naman, nadukutan pa ako ng cp. May bumangga lang sa likod ko, tapos nung icheck ko yung bag ko wala na phone ko. Sayaaanngg..... Ang dami pa namang importanteng bagay ang nakasave dun. Buti nalang may kopya pa ako ng picture ng papa ko sa mail. Grabe, walang patawad yun eh. Huwebes santo, kumakana pa din. Peek season ata nila ngayon!
Pero hindi naman pwedeng masira araw ko dahil dun. Hindi pa nga nag sisimula eh. Kaya tuloy pa rin pa Tagaytay. Kalimutan muna ang nawalang phone. Go....
Sakayan
Dahil walang byaheng diretso papunta dun, nag cutting trip kami. Sumakay ng van mula Calamba crossing to Palapala for 60php. Sumasay ulit ng jeep from Palapala to Tagaytay for 35php.
Me: Bakit naman dumayo ka pa sa Calamba para pumunta dun?! Eh, pwede naman galing Lipa tapos dun nalang makipag kita! Nanakawan ka pa tuloy ng phone.
Me2:Eh, kasi. Bukod sa hindi ko naman alam ang byahe at ayokong pumunta dun mag isa, mas gusto kong kasama sila!!! Naks.... Hehehehe....
Pagdating dun, sa Mcdo muna kami nag stop over para kumain. Tapos nag hanap kami nang room for rent para mapag iwanan ng mga gamit at matutulugan. May mga ayaw mag rent samin. Gusto ng iba eh, sa bar na lang tumambay hangang umaga. Pero wagi pa rin yung room for rent...hehehe.... Sa tulong ng tricycle driver/tour guide ay nakahanap kami ng room na pumayag na 8 person ang gagamit and 350 php per head. Solve. 200 php bayad sa tricycle sa pagpapauli uli (bale tig 50php kami).
Picnic Grove
50php ang entrance. Tanghali. Masyadong mainit. Nilibot at nag picture taking (fav ko yung sa tulay). Sobrang init talaga. Wala kaming hangin na maramdaman. Pumunta kami sa pinakamatas, pero wala pa rin hangin.
Zip line: Eto talaga ang plano naming gawin. Kaso sa taas, nadaan namin yung mga nag aalok ng boat ride. Ayun, nag enquire, nakipagtawaran at pumayag. Ok, boatride na!!!
( Buti na lang maarami kami. Madaming kahati sa bayad....hehehe.... )
Zig Zag
Inihatid kami ni manong driver/tour guide sa Leynes Resort na halos sakop na ng Talisay! Batangas (hehehe... Dapat sa Tanuan na lang kami dumaan. Umikot pa kami. Pero kaya nga road trip eh. Kailangan laging long cut....hahahaha)
Bago dun, dumaan kami sa zig zag na pataas, pababa, paikot. Ang galing, parang binabalatan namin yung bundok! Sa una, tuwang tuwa kami sa daan. Pero sa huli, nanawa na kami sa zigzag. Ang layo kasi eh...o_O
Boat ride
1300php for 8 person
Nakasakay na akong ng bangka nun maliit pa ako papuntang Isla Berde. Pero limut ko na yung feeling. Kaya bagong experience ulit ito para sakin. Hayyyy....... Masaya! Dun lang namin naramdaman yung hangin. Yung alon, nakaka-relax. Hahahaha... Ayos, picturan ulit!!! (hindi ko maupload video!)
Horse ride
4000 php for 8 horse and tourguide (mandatory...wala mamamando ng kabayo )
Dapat 4500php, pero dahil barat mga kasama ko, magaling sila sa tawaran! (hahaha... I love them!) First time ko sumakay ng kabayo. Nakakakaba. Parang akong mahuhulog pagtumatakbo si Patricia (yung name nung kabayo...hehehe...). Lesson 101 from manong: Pag paakyat, dapat na kakuba at pag pababa, dapat nakaliyad.
Whoa...Ang init pa rin at ang layo pala nun. Buti nalang sumakay kami.
The View (Taal Lake)
First time ko rin makita ang Taal Lake (lahat first?! Hehehehe...). Wow...... Ayos yung view... Maganda! May part dun na walang bakod parang mahuhulog ako. Katakot eh.
Dun sa taas, halos lahat nang bilihin 50 php. Kahit yung coke sakto! Ok lang, mahirap nga namang mag akyat nang paninda sa taas. At pag walang pesos ang mga foreigner dollars ang binabayad.
Pabalik
Ok! Flashback lang. Horse ride ulit. Ang sakit na katawan ko. Bout ride ulit! Enjoy pa din. Pagkatapos, kainan na. Pagdating namin ulit dun sa may pampang, handa na yung food. Buti na lang na itimbre na, na parating kami!
Food: Sinigang na hipon, 2 fried tilapya and unli rice for 1100 php
Busog!!! (^-^)....
Same tricycle sinakyan namin pabalik ng bayan. 800 php yung 2 tricycle, so 100 each kami! Ang layo nga naman kasi.
Pinitensya
Mula sa bayan, nilakad namin pabalik sa bahay. Dumaan din kami ng simbahan para mag pasalamat at para na rin mabigyan kami ng lakas, dahil sobrang layo pala ng lalakarin namin pabalik.
Me: Grabe!!! Sino bang may sabing malapit lang?! Eh, sobraaannggg laaaaayoooo kayaaa!!!! (hindi na nila ako naririnig. Naiwan na ako...)
As in sobrang layo ant sobrang nakakapagod.
And finally after 20 years, nakarating din sa bahay! Makakaligo na rin. Ang lagkit na namin. Tamang pahinga, kwentuhan at tawanan!!!!
April 6, 2012
Almusal: pancit canton, itlog, kanin and drinks (coffee/milo) by the kahera of the bahay for 350 php.
Sinudo kami ni manong tricycle para ihatid sa picnic grove (wala nang entrance...nagbayad na kami kahapon eh...hehehe..) Pinag kasya talaga namin ang 7 tao sa isang tricycle (nauna nang umuwi si nana) ayos lang hindi naman kami taga dun. Walang makakakilala.....hahahaha...
Tamang gala ulit. Ahhhh....hindi na kami nakapag zipline. Ubos na pera eh. At walang na rin picture taking (lowbattery). Bumili na lang kami ng souvenirs.
Uwian na!!!!!
Mamimiss ko to!!!! (^,^)....
Me: Sobrang importante. Dahil ito lang ang time na nakakapag ipon ako ng panibagong sigla para ipagpatuloy ang trabaho, dahil hindi na enough ang restday!
Kaya naman sobrang saya ko nung na-approved VL ko! Yehey...sa wakas... one week! Tinodo na. Minsan lang maaproved eh.
Wala naman talaga akong importanteng lalakarin. Gusto ko lang! Tinatamad n kasi na kasi ako eh. Sawang sawa na ako mag calls.
Approved leave: April 2 to 7 (Kaya pala inapprove, holly week kasi. Tipid sila sakin) Naisip kong pang icancel yung thursday and friday, kaso hindi na pwede. Hahahaha... Mukhang talagang pera!
April 1, 2012
Restday OT ( para madagdagan naman sweldo ko...hahahaha... )
April 2, 2012
Pumunta ako sa UPLB kasama si Melie, May at Jeff. Ang balak ay umakyat ng bundok. Pero dahil late na nakaalis ng Lipa eh hindi na yun natuloy. Wala rin naman byahe papunta doon ( buti nalang, kasi masakit na talaga binti ko kakalakad...hehehe...)
Pero enjoy pa rin sa roadtrip. (^-^) at pagpapauli uli sa UP. Sobrang nakakapagod, parang umakyat na rin kami ng bundok!
Nang pauwi na kami, nag stop over muna sa bilihan ng cake at buko pie.
Chocolate Cake:(nakalimutan ko yung name nung store) half roll for 160 php
The Original Buko Pie: 160 php (Ang sarap!!! eto yung binili ko eh )
Dumaan pa din kami sa Walter calamba para mag palamig kasi kahit hapon na eh, sobrang init pa din! (at saka mas mura books dun kesa sa SM)
At dahil hapunan na, dumaan muna kami sa Tanuan para kumain sa isawan. Dun sa mag likod ng KFC. Nakakamiss! Doon din kami natambay ng mga kabarkada ko dati eh. Ang dami naming nakain! Masarap pa rin kasi sawsawan nila dun. Ang saya talaga kumain (^-^)...yum...
April 3, 2012
My NBI: Inabot na ako ng isang buwan bago ko kinuha...hehehe... Ang aga ko pa, wala pa lang pila.
Hair straight: Noong december ko pa balak yun eh, pero nun lang natuloy. After 3 and 30 mins, ayos nastraight din hair ko!!! Yes!
April 5, 2012
Biglaang plano for the hollyweek. Tutal naman mga wala kaming mga lakad at walang pasok, kaya go lang ng go! Kahit saan!
Destination: Tagaytay (kahit saan, basta don)
Gala-mates: Pre'(me), Jec, Cathy, Cho, Paul, Ler, JM and Nana (nasan na yung ibang party pipz?!)
Kitaan
Nagkita-kita kami sa Calamba Crossing. Usapan 7:00 am andun na. Pero nag intay pa kami sa may Jolibee hanggang 8:00 para sa mga humabol. At nung paalis na kami, dumaan muna kami sa tyange. Sa kamalas malasan naman, nadukutan pa ako ng cp. May bumangga lang sa likod ko, tapos nung icheck ko yung bag ko wala na phone ko. Sayaaanngg..... Ang dami pa namang importanteng bagay ang nakasave dun. Buti nalang may kopya pa ako ng picture ng papa ko sa mail. Grabe, walang patawad yun eh. Huwebes santo, kumakana pa din. Peek season ata nila ngayon!
Pero hindi naman pwedeng masira araw ko dahil dun. Hindi pa nga nag sisimula eh. Kaya tuloy pa rin pa Tagaytay. Kalimutan muna ang nawalang phone. Go....
Sakayan
Dahil walang byaheng diretso papunta dun, nag cutting trip kami. Sumakay ng van mula Calamba crossing to Palapala for 60php. Sumasay ulit ng jeep from Palapala to Tagaytay for 35php.
Me: Bakit naman dumayo ka pa sa Calamba para pumunta dun?! Eh, pwede naman galing Lipa tapos dun nalang makipag kita! Nanakawan ka pa tuloy ng phone.
Me2:Eh, kasi. Bukod sa hindi ko naman alam ang byahe at ayokong pumunta dun mag isa, mas gusto kong kasama sila!!! Naks.... Hehehehe....
Pagdating dun, sa Mcdo muna kami nag stop over para kumain. Tapos nag hanap kami nang room for rent para mapag iwanan ng mga gamit at matutulugan. May mga ayaw mag rent samin. Gusto ng iba eh, sa bar na lang tumambay hangang umaga. Pero wagi pa rin yung room for rent...hehehe.... Sa tulong ng tricycle driver/tour guide ay nakahanap kami ng room na pumayag na 8 person ang gagamit and 350 php per head. Solve. 200 php bayad sa tricycle sa pagpapauli uli (bale tig 50php kami).
Picnic Grove
50php ang entrance. Tanghali. Masyadong mainit. Nilibot at nag picture taking (fav ko yung sa tulay). Sobrang init talaga. Wala kaming hangin na maramdaman. Pumunta kami sa pinakamatas, pero wala pa rin hangin.
Zip line: Eto talaga ang plano naming gawin. Kaso sa taas, nadaan namin yung mga nag aalok ng boat ride. Ayun, nag enquire, nakipagtawaran at pumayag. Ok, boatride na!!!
( Buti na lang maarami kami. Madaming kahati sa bayad....hehehe.... )
Zig Zag
Inihatid kami ni manong driver/tour guide sa Leynes Resort na halos sakop na ng Talisay! Batangas (hehehe... Dapat sa Tanuan na lang kami dumaan. Umikot pa kami. Pero kaya nga road trip eh. Kailangan laging long cut....hahahaha)
Bago dun, dumaan kami sa zig zag na pataas, pababa, paikot. Ang galing, parang binabalatan namin yung bundok! Sa una, tuwang tuwa kami sa daan. Pero sa huli, nanawa na kami sa zigzag. Ang layo kasi eh...o_O
Boat ride
1300php for 8 person
Nakasakay na akong ng bangka nun maliit pa ako papuntang Isla Berde. Pero limut ko na yung feeling. Kaya bagong experience ulit ito para sakin. Hayyyy....... Masaya! Dun lang namin naramdaman yung hangin. Yung alon, nakaka-relax. Hahahaha... Ayos, picturan ulit!!! (hindi ko maupload video!)
Horse ride
4000 php for 8 horse and tourguide (mandatory...wala mamamando ng kabayo )
Dapat 4500php, pero dahil barat mga kasama ko, magaling sila sa tawaran! (hahaha... I love them!) First time ko sumakay ng kabayo. Nakakakaba. Parang akong mahuhulog pagtumatakbo si Patricia (yung name nung kabayo...hehehe...). Lesson 101 from manong: Pag paakyat, dapat na kakuba at pag pababa, dapat nakaliyad.
Whoa...Ang init pa rin at ang layo pala nun. Buti nalang sumakay kami.
The View (Taal Lake)
First time ko rin makita ang Taal Lake (lahat first?! Hehehehe...). Wow...... Ayos yung view... Maganda! May part dun na walang bakod parang mahuhulog ako. Katakot eh.
Dun sa taas, halos lahat nang bilihin 50 php. Kahit yung coke sakto! Ok lang, mahirap nga namang mag akyat nang paninda sa taas. At pag walang pesos ang mga foreigner dollars ang binabayad.
Pabalik
Ok! Flashback lang. Horse ride ulit. Ang sakit na katawan ko. Bout ride ulit! Enjoy pa din. Pagkatapos, kainan na. Pagdating namin ulit dun sa may pampang, handa na yung food. Buti na lang na itimbre na, na parating kami!
Food: Sinigang na hipon, 2 fried tilapya and unli rice for 1100 php
Busog!!! (^-^)....
Same tricycle sinakyan namin pabalik ng bayan. 800 php yung 2 tricycle, so 100 each kami! Ang layo nga naman kasi.
Pinitensya
Mula sa bayan, nilakad namin pabalik sa bahay. Dumaan din kami ng simbahan para mag pasalamat at para na rin mabigyan kami ng lakas, dahil sobrang layo pala ng lalakarin namin pabalik.
Me: Grabe!!! Sino bang may sabing malapit lang?! Eh, sobraaannggg laaaaayoooo kayaaa!!!! (hindi na nila ako naririnig. Naiwan na ako...)
As in sobrang layo ant sobrang nakakapagod.
And finally after 20 years, nakarating din sa bahay! Makakaligo na rin. Ang lagkit na namin. Tamang pahinga, kwentuhan at tawanan!!!!
April 6, 2012
Almusal: pancit canton, itlog, kanin and drinks (coffee/milo) by the kahera of the bahay for 350 php.
Sinudo kami ni manong tricycle para ihatid sa picnic grove (wala nang entrance...nagbayad na kami kahapon eh...hehehe..) Pinag kasya talaga namin ang 7 tao sa isang tricycle (nauna nang umuwi si nana) ayos lang hindi naman kami taga dun. Walang makakakilala.....hahahaha...
Tamang gala ulit. Ahhhh....hindi na kami nakapag zipline. Ubos na pera eh. At walang na rin picture taking (lowbattery). Bumili na lang kami ng souvenirs.
Uwian na!!!!!
Mamimiss ko to!!!! (^,^)....
Saturday, March 24, 2012
Kawalan
Nakakulong sa sariling kahinaan
Nakakapit sa mga bagay na pinaniniwalaan
Walang magawa kung hindi ang mangarap
Lumulubog sa sariling kawalan
Lahat nagbago nang hindi ko namamalayan
Nawala ang liwanag na dati kong hawak
Tumigil ang oras sa lugar na kinalalagyan
Hindi makaalis sa sariling kalungkutan
Nakakapit sa mga bagay na pinaniniwalaan
Walang magawa kung hindi ang mangarap
Lumulubog sa sariling kawalan
Lahat nagbago nang hindi ko namamalayan
Nawala ang liwanag na dati kong hawak
Tumigil ang oras sa lugar na kinalalagyan
Hindi makaalis sa sariling kalungkutan
Sunday, April 3, 2011
PRIA
Nakaupo si Pria habang pinagmamasdan ang paglubog ang araw. Matatapos na naman ang maghapon nang walang masyadong ginagawa. Maya-maya lang ay hayan na muli ang buwan kasama ang dilim ng kawalan. At sa puntong iyon, Magsisimula ang tila walang katapusang pag-iisip, paghahanap at paghihintay. Matapos makiraan ng kadiliman, bibisita naman ang haring araw dala-dala ang liwanag na katumbas ng pag-asa. Ngunit sa lugar kung nasan si Pria, wala siyang maaninag.
At paulit ulit lang ang pagdaan ng hapon, gabi at umaga.
Hindi ito bahagi ng pagkatao ni Pria noon. Pero ngayon unti-unti na siyang nilalamon nito. Ano bang meron sa buhay ng tao at umaabot ito lagi sa punto ng pagdududa sa mga bagay na nagawa na niya o nangyari na. Dapat ba o hindi? Ngayon o maghintay ng pagkakataon? Ipagwalang bahala o paghandaan?
Nagsimula ang lahat nang anyayahan si Pria at ang kanyang mga kaibigan na dumalo sa sayawang ginaganap tuwing gabi sa bahay ni Maestro. Ngunit dahil sa likas na bata, mas pinili nila na puntahan ang magarang pagtatanghal ng mag kakaibang tao at hayop na ipinalalabas gabi-gabi sa bayan. At ayun nga, nun gabi, manghang-mangha sila sa panonood sa nakakaaliw na panonood sa nakakaaliw na pagpapakitang gilas. Nananakit ang tiyan nila sa katatawa. Halos mamaos sa kakasigaw.
Isang pagsasayang walang inaalala.
Nagdaan ang mga araw at tila nababagot na. Nagsasawa sa palagiang nakikita. Kaya ayun, tila nag papahiwatig ng kagustahang pumunta sa bahay ni Maestro upang makadalo sa sayawan. At sa pag-iisip ng mga bagay-bagay na maaaring mangyari sa bagong lugar na balak puntahan, ay para bang nabigyan sila nag panibagong sigla. Sila, pero hindi si Pria. Dahil si Pria ay nananabik pa ring mapanod ang palabas sa bayan. Pero dahil gustong makasama ang mga kaibigan, nung kinagabihan ay umayon din siya.
Nang patungo sila sa sayawan, ang payo ng mga kasalubong ay magkaiba. May nagsasabing maging matiyaga at matutong maghintay. Sa iba naman ay maging taong may kusa at gumawa ng paraan. Habang ang iba'y naghihintay, sa paniniwalang darating ang taong para sa kanila. Ang iba naman ay hindi mapalagay sa pag-upo at pilit na nililibot ang buong bulwagan.
Pagdating sa lugar, sila'y namangha. Isang napakalaking bulwagan sa napakaraming tao. Mukhang ang lahat ng mamamayan sa bayan ay na doon na. Lahat sila, matanda man o bata. Tunay ngang ang lahat ay nababaliw pagpasok dito. Dahil tila ang mga nagsasayaw ay walang pakeelam sa iba at tanging sa kapareha lang umiikot ang mundo nila.
Ang unang gabi ng magkakaibigan sa sayawan ay masaya rin naman. Pinagdiriwang ang pagiging malaya at kawalan ng tungkulin para sa iba. May pagkakataon na naaakit ang iba sa kanilang tinagtaglay na kalayaan. At minsan ay naiingit sila sa iba na kinakikitaan ng pagmamahalan. At nang tumagal, mas lumulubog sila sa kumunoy ng pagnanais na magkaron ng makakasayaw.
Subalit si Pria ay iba sa kanila. Bagamat nauunawaan niya na ang bawat isa ay nangangailangan ng isang taong makakasama sa pagsabay sa musika, para sa kanya, hindi pa niya ito kailangan. Sapat na ang kasiyahan kasama ang kanyang mag kaibigan.
Kaya ayun, hinayaan na lang sila ni Pria at nung sumunod na gabi ay bumalik siya sa bayan para mapanood ang pagtatanghal. Siguro nga, hindi na ito kasing saya ng dati. Subalit kumpara doon, mas gusto niya dito.
Lumipas ang mag gabi, at habang nagtatagal unti-unti na siyang nababagot. At dumating na ang pinangangambahan ni Pria. Tulad ng pinagdaanan ng kanyang mga kaibigan, hinahanap na rin niya ang pagbabago.
Isang gabi pumunta hi Pria sa bahay ni Maestro. Hinanap ang kanyang mga kaibigan. Kahit napakalaki ng lugar, nakakapagtakang hindi niya sila matagpuan, gayaong alam niya ang lugar na madalas nilang pinupunthan. Nang muli siyang tumingin sa paligad, may nakita siyang pamilyar na mukha. Lalapitan sana niya, ngunit meron itong kausap. Napangiti si Pria at humakbang patalikod. Nagpasyang wag nang lapitan, dahil ayaw niyang makagambala.
Di nagtagal may nakita pa siyang isa. At isa pa.At isa pa. Nagkalat sila sa buong paligid. Hindi niya magawang lumapit. Nalungkot siya, dahil mukhang naiwan na siyang mag-isa. Hindi na siya nabibilang sa lugar na kinaroroonan niya. Tumatakbo sa isip niya ang tanong na kung ano ang maaaring nangyari kung hindi siya bumalik sa bayan para manood ng palabas. Alam niyang darating siya sa puntong ito, ngunit ganun pa man dumating ito na parang hindi niya inaasahan. At nahihirapan siyang hawakan to'. Sa mga oras na yun, nahihirapan siyang huminga. Damang-dama ang pag-iisa.
Lumakad si Pria na dahan dahan ng patalikod, patungo sa pader malapit sa pinto. Ni walang nakakapansin sa kanyang pagkabalisa. Nais nya sanang tumakbo palabas, para matakasan ang lahat. Ngunit hindi niya maiangat ang nanginginig niyang paa. Hindi maigalaw ang mga binti. Siguro, may bahagi ng pagkatao niya na matapang na hinaharap ang lahat. Umaasang darating din ang pagkakataon na para sa kanya. Subalit kelan?
Nun gabi, sa gitna ng magandang musika at maraming tao, naiwan si Pria sa isang sulok, mag-isa. Mali ba talaga ang naging desisyon niya noon, kaya't nahihirapan siya ngayon. Nais sana ni Pria na kumilos at gumawa ng sariling pagkakataon, subalit hindi niya alam kung pano.
Natapos ang gabi, bumalik ang umaga, lumipas ang mag-hapon at dumating muli ang dilim. Paulit-ulit na para bang walang katapusan. Paulit-ulit na tila walang patutunguhan, na parang walang darating, na parang walang magagawa. Hangang ngayon, ganun pa rin. Paulit ulit lang. At unti-unting nahuhulog ang buong pagkatao ni Pria sa bangin ng kalungkutan.
......
At paulit ulit lang ang pagdaan ng hapon, gabi at umaga.
Hindi ito bahagi ng pagkatao ni Pria noon. Pero ngayon unti-unti na siyang nilalamon nito. Ano bang meron sa buhay ng tao at umaabot ito lagi sa punto ng pagdududa sa mga bagay na nagawa na niya o nangyari na. Dapat ba o hindi? Ngayon o maghintay ng pagkakataon? Ipagwalang bahala o paghandaan?
Nagsimula ang lahat nang anyayahan si Pria at ang kanyang mga kaibigan na dumalo sa sayawang ginaganap tuwing gabi sa bahay ni Maestro. Ngunit dahil sa likas na bata, mas pinili nila na puntahan ang magarang pagtatanghal ng mag kakaibang tao at hayop na ipinalalabas gabi-gabi sa bayan. At ayun nga, nun gabi, manghang-mangha sila sa panonood sa nakakaaliw na panonood sa nakakaaliw na pagpapakitang gilas. Nananakit ang tiyan nila sa katatawa. Halos mamaos sa kakasigaw.
Isang pagsasayang walang inaalala.
Nagdaan ang mga araw at tila nababagot na. Nagsasawa sa palagiang nakikita. Kaya ayun, tila nag papahiwatig ng kagustahang pumunta sa bahay ni Maestro upang makadalo sa sayawan. At sa pag-iisip ng mga bagay-bagay na maaaring mangyari sa bagong lugar na balak puntahan, ay para bang nabigyan sila nag panibagong sigla. Sila, pero hindi si Pria. Dahil si Pria ay nananabik pa ring mapanod ang palabas sa bayan. Pero dahil gustong makasama ang mga kaibigan, nung kinagabihan ay umayon din siya.
Nang patungo sila sa sayawan, ang payo ng mga kasalubong ay magkaiba. May nagsasabing maging matiyaga at matutong maghintay. Sa iba naman ay maging taong may kusa at gumawa ng paraan. Habang ang iba'y naghihintay, sa paniniwalang darating ang taong para sa kanila. Ang iba naman ay hindi mapalagay sa pag-upo at pilit na nililibot ang buong bulwagan.
Pagdating sa lugar, sila'y namangha. Isang napakalaking bulwagan sa napakaraming tao. Mukhang ang lahat ng mamamayan sa bayan ay na doon na. Lahat sila, matanda man o bata. Tunay ngang ang lahat ay nababaliw pagpasok dito. Dahil tila ang mga nagsasayaw ay walang pakeelam sa iba at tanging sa kapareha lang umiikot ang mundo nila.
Ang unang gabi ng magkakaibigan sa sayawan ay masaya rin naman. Pinagdiriwang ang pagiging malaya at kawalan ng tungkulin para sa iba. May pagkakataon na naaakit ang iba sa kanilang tinagtaglay na kalayaan. At minsan ay naiingit sila sa iba na kinakikitaan ng pagmamahalan. At nang tumagal, mas lumulubog sila sa kumunoy ng pagnanais na magkaron ng makakasayaw.
Subalit si Pria ay iba sa kanila. Bagamat nauunawaan niya na ang bawat isa ay nangangailangan ng isang taong makakasama sa pagsabay sa musika, para sa kanya, hindi pa niya ito kailangan. Sapat na ang kasiyahan kasama ang kanyang mag kaibigan.
Kaya ayun, hinayaan na lang sila ni Pria at nung sumunod na gabi ay bumalik siya sa bayan para mapanood ang pagtatanghal. Siguro nga, hindi na ito kasing saya ng dati. Subalit kumpara doon, mas gusto niya dito.
Lumipas ang mag gabi, at habang nagtatagal unti-unti na siyang nababagot. At dumating na ang pinangangambahan ni Pria. Tulad ng pinagdaanan ng kanyang mga kaibigan, hinahanap na rin niya ang pagbabago.
Isang gabi pumunta hi Pria sa bahay ni Maestro. Hinanap ang kanyang mga kaibigan. Kahit napakalaki ng lugar, nakakapagtakang hindi niya sila matagpuan, gayaong alam niya ang lugar na madalas nilang pinupunthan. Nang muli siyang tumingin sa paligad, may nakita siyang pamilyar na mukha. Lalapitan sana niya, ngunit meron itong kausap. Napangiti si Pria at humakbang patalikod. Nagpasyang wag nang lapitan, dahil ayaw niyang makagambala.
Di nagtagal may nakita pa siyang isa. At isa pa.At isa pa. Nagkalat sila sa buong paligid. Hindi niya magawang lumapit. Nalungkot siya, dahil mukhang naiwan na siyang mag-isa. Hindi na siya nabibilang sa lugar na kinaroroonan niya. Tumatakbo sa isip niya ang tanong na kung ano ang maaaring nangyari kung hindi siya bumalik sa bayan para manood ng palabas. Alam niyang darating siya sa puntong ito, ngunit ganun pa man dumating ito na parang hindi niya inaasahan. At nahihirapan siyang hawakan to'. Sa mga oras na yun, nahihirapan siyang huminga. Damang-dama ang pag-iisa.
Lumakad si Pria na dahan dahan ng patalikod, patungo sa pader malapit sa pinto. Ni walang nakakapansin sa kanyang pagkabalisa. Nais nya sanang tumakbo palabas, para matakasan ang lahat. Ngunit hindi niya maiangat ang nanginginig niyang paa. Hindi maigalaw ang mga binti. Siguro, may bahagi ng pagkatao niya na matapang na hinaharap ang lahat. Umaasang darating din ang pagkakataon na para sa kanya. Subalit kelan?
Nun gabi, sa gitna ng magandang musika at maraming tao, naiwan si Pria sa isang sulok, mag-isa. Mali ba talaga ang naging desisyon niya noon, kaya't nahihirapan siya ngayon. Nais sana ni Pria na kumilos at gumawa ng sariling pagkakataon, subalit hindi niya alam kung pano.
Natapos ang gabi, bumalik ang umaga, lumipas ang mag-hapon at dumating muli ang dilim. Paulit-ulit na para bang walang katapusan. Paulit-ulit na tila walang patutunguhan, na parang walang darating, na parang walang magagawa. Hangang ngayon, ganun pa rin. Paulit ulit lang. At unti-unting nahuhulog ang buong pagkatao ni Pria sa bangin ng kalungkutan.
......
Wednesday, February 9, 2011
TAKBO... dali...TAKBO!!!!!
Ang tagal na rin nun huli ang nag sulat dito. At sa nakaraang, wala akong maisip n isulat. madalas talaga n blanko ako s mga idea.
Ngayon may gusto lang akong ibahagi mula sa aking karanasan nun bata pa ako. Matagal ko na tong nasulat. Mula sa pinaka una kong journal nun first year college.
Ang bata ay likas na mamalikot, pasaway at mamakulit. Boring siguro ang buhay ng bata kung wala silang kalokohan na gagawin. hehehe...Lahat tayo, nun mga bata pa, ay may maliliit na pakikipagsapalaran. (Ala Tom Sawyer... yung binabasa ko ngayon)
Isa sa mga hindi ko malilimutang pangyayari nun nasa mababang elementarya pa akong ng Talisay, ay nun pagplanuhan naming magkakaklase na pasukin ang isa sa mag malalaking bahay sa barangay namin. (Hindi kami akyat bahay gang!!!) Parang trespassing ang gagawin namin, kasi alam namin napag nagpaalam kami eh hindi naman papayag ang may-ari.(pasaway talaga eh..) Parang mag professional, pinag planuhan talaga namin kung san kami dadaan. May ginawa pa kaming mapa! Excited ang lahat. Parang may mabigat kaming "misyon" na dapat gagawin!
Nagsimula ang lahat noong may nagsabi sa isa sa mga kakaklase ko(hindi ko na matandaaan kungh sino) na may palaruan sa malaking bahay.
"Anong palaruan" Tanong ko
"Edi, yung swing, padulasan, baras..yung mag ganun," sagot nila
"Talaga? eh, san yun?" tanong nun isa kong klasmyt na babae
"Malapit kina Tilet!" sabi nun isa
"Hindi!!! Kina petut(palayaw ko nun bata pa.. hehehe.. ang pangit)" sabat nun isa pa
"Teka lang, eh pwede ga tayong pumunta dun?!" sabat ng iba
"oo nga, Pwede ga? Gusto kong sumama!!" sabi ng iba
"Malamang hindi, edi puntahan natin mamaya pagkatapos ng klase " sabi ni pasimuno "dun tayo sa bakod dumaan!"
"Geh, magtanong pa tayo kung sino ang gustong sumama."
Nun breaktime, pinagplanuhan na namin ang aming gagawin. excited ang lahat na pumunta sa palaruan! Kasi naman yung nasa school ay sira-sira at kinakalawang na. At bukod dun, masaya sa pakiramdam pag may gagawin ka na ayaw ng mga matatanda.
Bale yung gate ng malaki bahay ay malapit sa bahy nina tilet. Pero yung palaruan ay nasa likod ng malaking bahay. At yung dadaanan namin bakod ay malapit sa bahay namin. kaya dun kami sa likod ng bahay namin dumaan. (Hindi ko matandaan kung napansin ng mga magulang ko yung nangyayari)
Edi yun na nga! Kinahapunan, halos buong klase namin ang pumunta dun. Sama-sama kami. Parang may susuguding kaaway! (oh di ga, maypagkakaisa kami.. hehehe). Meron kaming nakitang bakod na medyo bukas. Dun kami pumasok. Pagpasok namin dun, yung palaruan ang sumalubong samin. Colorful at gawa sa plastic kaya siguradong walang kalawang. Pang mayaman!
"WOWWwww"
Naglaro kami. Nagkagulo kami o nanggulo kami. Nagsaya kami! Parang may kayaman na nakita ang mga batang pirata. Sa gitna nang pagsasaya, may biglang sumigaw!
"Takbo....dali...hahabulin tayo ng itak...TAKBO!!!!!"
Sa isang iglap, lahat ay nagtatakbuhan! Lumingon ako para makita yung may hawak ng itak. Pero sadami nang nagtatakbuhan sa direksyon ko, hindi ko makita. Hindi ko na rin hinanap at nakitakbo na rin ako. Nagsisikan kami sa pag labas sa maliit na siwang ng bakod na dinaan namin kanina. Nun malagpasan ko yun, isa ako sa mga nangunguna sa pagtakbo. hehehe... Takot din pala ako.
Nang makalabas kami, nasa kalsada na kami at hingal na hingal. Ang layo ng inabot namin sa pagtakbo! Pero lahat kami nakangiti. Hindi kasi kami naabutan.
Kinabukasan, wala kaming narinig na anuman sa mga teacher namin. WALA NAGSUBONG at WALA NAGREKLAMO! Ayos. Mission Accomplished!
Nun break, may kumalat na balita sa klase.
"sabi anu daw, hindi naman tayo hahabulin ng itak.. nag uunat lang daw si manong!!!"
NGEK!!!!!
THE END.
Ngayon may gusto lang akong ibahagi mula sa aking karanasan nun bata pa ako. Matagal ko na tong nasulat. Mula sa pinaka una kong journal nun first year college.
Ang bata ay likas na mamalikot, pasaway at mamakulit. Boring siguro ang buhay ng bata kung wala silang kalokohan na gagawin. hehehe...Lahat tayo, nun mga bata pa, ay may maliliit na pakikipagsapalaran. (Ala Tom Sawyer... yung binabasa ko ngayon)
Isa sa mga hindi ko malilimutang pangyayari nun nasa mababang elementarya pa akong ng Talisay, ay nun pagplanuhan naming magkakaklase na pasukin ang isa sa mag malalaking bahay sa barangay namin. (Hindi kami akyat bahay gang!!!) Parang trespassing ang gagawin namin, kasi alam namin napag nagpaalam kami eh hindi naman papayag ang may-ari.(pasaway talaga eh..) Parang mag professional, pinag planuhan talaga namin kung san kami dadaan. May ginawa pa kaming mapa! Excited ang lahat. Parang may mabigat kaming "misyon" na dapat gagawin!
Nagsimula ang lahat noong may nagsabi sa isa sa mga kakaklase ko(hindi ko na matandaaan kungh sino) na may palaruan sa malaking bahay.
"Anong palaruan" Tanong ko
"Edi, yung swing, padulasan, baras..yung mag ganun," sagot nila
"Talaga? eh, san yun?" tanong nun isa kong klasmyt na babae
"Malapit kina Tilet!" sabi nun isa
"Hindi!!! Kina petut(palayaw ko nun bata pa.. hehehe.. ang pangit)" sabat nun isa pa
"Teka lang, eh pwede ga tayong pumunta dun?!" sabat ng iba
"oo nga, Pwede ga? Gusto kong sumama!!" sabi ng iba
"Malamang hindi, edi puntahan natin mamaya pagkatapos ng klase " sabi ni pasimuno "dun tayo sa bakod dumaan!"
"Geh, magtanong pa tayo kung sino ang gustong sumama."
Nun breaktime, pinagplanuhan na namin ang aming gagawin. excited ang lahat na pumunta sa palaruan! Kasi naman yung nasa school ay sira-sira at kinakalawang na. At bukod dun, masaya sa pakiramdam pag may gagawin ka na ayaw ng mga matatanda.
Bale yung gate ng malaki bahay ay malapit sa bahy nina tilet. Pero yung palaruan ay nasa likod ng malaking bahay. At yung dadaanan namin bakod ay malapit sa bahay namin. kaya dun kami sa likod ng bahay namin dumaan. (Hindi ko matandaan kung napansin ng mga magulang ko yung nangyayari)
Edi yun na nga! Kinahapunan, halos buong klase namin ang pumunta dun. Sama-sama kami. Parang may susuguding kaaway! (oh di ga, maypagkakaisa kami.. hehehe). Meron kaming nakitang bakod na medyo bukas. Dun kami pumasok. Pagpasok namin dun, yung palaruan ang sumalubong samin. Colorful at gawa sa plastic kaya siguradong walang kalawang. Pang mayaman!
"WOWWwww"
Naglaro kami. Nagkagulo kami o nanggulo kami. Nagsaya kami! Parang may kayaman na nakita ang mga batang pirata. Sa gitna nang pagsasaya, may biglang sumigaw!
"Takbo....dali...hahabulin tayo ng itak...TAKBO!!!!!"
Sa isang iglap, lahat ay nagtatakbuhan! Lumingon ako para makita yung may hawak ng itak. Pero sadami nang nagtatakbuhan sa direksyon ko, hindi ko makita. Hindi ko na rin hinanap at nakitakbo na rin ako. Nagsisikan kami sa pag labas sa maliit na siwang ng bakod na dinaan namin kanina. Nun malagpasan ko yun, isa ako sa mga nangunguna sa pagtakbo. hehehe... Takot din pala ako.
Nang makalabas kami, nasa kalsada na kami at hingal na hingal. Ang layo ng inabot namin sa pagtakbo! Pero lahat kami nakangiti. Hindi kasi kami naabutan.
Kinabukasan, wala kaming narinig na anuman sa mga teacher namin. WALA NAGSUBONG at WALA NAGREKLAMO! Ayos. Mission Accomplished!
Nun break, may kumalat na balita sa klase.
"sabi anu daw, hindi naman tayo hahabulin ng itak.. nag uunat lang daw si manong!!!"
NGEK!!!!!
THE END.
Wednesday, September 15, 2010
Hi there! Am I speaking to the lady/man of the house?
This is my every day's opening line.
I'm in a call center industry.
.. conducting a quick consumer questionnaire.
August 17, 2010, nag simula ako as a trainee sa isang call center company.
Papasok ako ng 3am sa work. Pagkatapos kong mag log in, pupunta na ako sa station ko. Hayyy.... mag sisimula na muli ang paulit-ulit na pangungulit ko sa mga Canadian.
Mga lines, bago pa sumapit ang first question!
1ST HOUR
Answering machine...(halos lahat!!!)
No, I don't want to do this! (edi wag! hindi rin nman makapag rebutt at ibinaba na!)
Unless you pay me, I will give up some information. (Ang damot naman! 1 minute nga lang eh!!!)
I'm not interested in anything you do. (What?!!!!)
No, thanks and please take me off your list. (but....thugs!!!)
Thanks, I don't want to participate. (Whould you mind helping me out!) No, I don't like! (thugs! ang sakit sa tenga huh...)
I don't do surveys on the phone. Send it to my mail. (I don't know your email address...would you give it to me?hehehe....)
This is harassment!!! (What?!!!! Do not call ka na!!!)
2ND HOUR
No thanks, Im not interested (Na naman?! Wala pa akong nasasabi eh.)
Your breaking up, your breaking up! (Pangit ang connection! Sayang mabait pa naman! Wala pa akong survey!!!!!!!)
No your not. Goodbye!!! (Itatanong ko pa kung asan yung man of the house eh....)
I don't have time right now! (Just 1 minute??)
I'm watching a tennis ball!! (Hindi natinag sa panonood!!!)
I'm in a call center industry.
.. conducting a quick consumer questionnaire.
August 17, 2010, nag simula ako as a trainee sa isang call center company.
Papasok ako ng 3am sa work. Pagkatapos kong mag log in, pupunta na ako sa station ko. Hayyy.... mag sisimula na muli ang paulit-ulit na pangungulit ko sa mga Canadian.
Mga lines, bago pa sumapit ang first question!
1ST HOUR
Answering machine...(halos lahat!!!)
No, I don't want to do this! (edi wag! hindi rin nman makapag rebutt at ibinaba na!)
Unless you pay me, I will give up some information. (Ang damot naman! 1 minute nga lang eh!!!)
I'm not interested in anything you do. (What?!!!!)
No, thanks and please take me off your list. (but....thugs!!!)
Thanks, I don't want to participate. (Whould you mind helping me out!) No, I don't like! (thugs! ang sakit sa tenga huh...)
I don't do surveys on the phone. Send it to my mail. (I don't know your email address...would you give it to me?hehehe....)
This is harassment!!! (What?!!!! Do not call ka na!!!)
2ND HOUR
No thanks, Im not interested (Na naman?! Wala pa akong nasasabi eh.)
Your breaking up, your breaking up! (Pangit ang connection! Sayang mabait pa naman! Wala pa akong survey!!!!!!!)
No your not. Goodbye!!! (Itatanong ko pa kung asan yung man of the house eh....)
I don't have time right now! (Just 1 minute??)
I'm watching a tennis ball!! (Hindi natinag sa panonood!!!)
Faxtone....(ahh.. grabe ang sakit sa tenga!)
3RD HOUR
I don't give information over the phone. (Hindi maisahan eh..)
Faxtone..........
No, I'm not gonna do it!! (But,.........THUGS!!)
Yah, but I don't want to talk to you. (anla, alam na kung sino kami!)
I'm busy right now.. (ahh..thugs!!! hindi ko naman ma practice ang rebutt ko eh!!)
4TH HOUR
I don't wish to participate. Thank you, bye. (But why??? )
I'm really not interested. Thank you! (I'm not saying anything yet! Why are you not interested? hehehe.. ibinaba na!!!)
(Na survey na, name nalang)My wife's name only! (aanhin ko nman yun? ikaw naman ininterview ko?!!! hellooo????)
I don't want to give that information (husband job.....Tsk,, na Survey not Complete pa!!)
I'm sorry I'm watching football and I'm not interested!
No, thank you!
Where are you calling from? (Patay, pag nalaman sa Philippines hdi n to sasagot!)
No thanks. (Wag na kayo mag thank you. Kakaasar lang!)
5TH HOUR
Please don't call me again!!! (Well, I would like too. hehehehe...)
Get lost! (Asar na samin!! hehehe...)
Can you please take us off your list!Would you do that? (hmf.. FINE!!!!)
I'm in the middle of suffer. (oh, ok! Im sorry!)
I'm just on way out. (Would you mind helping me first?!!! hehe,, ang makapal!)
6TH HOUR
I don't think I have time to talk to you right now. (oh, waittttt....thug!!!)
Your connection is bad. (huh? again??!!)
Why you keep calling here?! I dont want to talk to you! (Just answer the questionnaire!)
bye.. bye.. (Hihdi pa ako nag kakapag-hello eh...)
7TH HOUR
Do I sound like a man to you? (Oh, I'm sorry!)
I told you yesterday don't call here again!! So now, quit calling here! (Would you mind helping me out this time??) NO!
You know.. I rather not (but....)
We don't want to answer any questionnaire.
Hold on, 1 sec....................................... (wala na........di na ako binalikan........)
Yeah, and Im not interested..
....(helloooo?????....... Is anybody there?? hehehehe....)
I'm on the do not call list!!!!
8TH HOUR
You guys already call me 3 times today. (Don't worry, it will be the same tomorrow! hehehe...)
Stop calling me! THUGS! (ouch.......)
You know, its 20 past 9 already, and you shouldn't call this late. (Tama.. sorry naextend na naman kami eh...)
I don't feel like answering a questionnaire tonight. (How about tomorrow?)
Yes you were.. good bye!
Oh, your phoning late.
No and she's not coming back!! (Anla...)
I will file a complain if you call here again.. (Fine.. Fine..)
What do you want to know? (Oh, nothing too personal!)
What part of "do not call here again", you don't understand? huh?
I don't want to answer a questionnaire from a company whose name doesn't stand for anything!
(May point!!!! )
Konti pa lang yan!!! hehe,, may mga araw na nakakatuwa na makipag pilitan sa kanila. Pero nun nagtagal nagsawa na ako. Hmf....hindi talaga swak sakin ang ganito eh!!!
kaya........
September 24, 2010 nagresign ako. Pakiramdam ko hindi talaga para sakin ang trabaho to'. 1 buwan lang ako nakatagal!! hehehe... Pero maganda naman yung na acquire kong experience!! Kung hindi lang dahil nakakatuwa ang working environment dun, sa simula pa lang umalis na ako!
SPT, THANK YOU!!
......................................................
3RD HOUR
I don't give information over the phone. (Hindi maisahan eh..)
Faxtone..........
No, I'm not gonna do it!! (But,.........THUGS!!)
Yah, but I don't want to talk to you. (anla, alam na kung sino kami!)
I'm busy right now.. (ahh..thugs!!! hindi ko naman ma practice ang rebutt ko eh!!)
4TH HOUR
I don't wish to participate. Thank you, bye. (But why??? )
I'm really not interested. Thank you! (I'm not saying anything yet! Why are you not interested? hehehe.. ibinaba na!!!)
(Na survey na, name nalang)My wife's name only! (aanhin ko nman yun? ikaw naman ininterview ko?!!! hellooo????)
I don't want to give that information (husband job.....Tsk,, na Survey not Complete pa!!)
I'm sorry I'm watching football and I'm not interested!
No, thank you!
Where are you calling from? (Patay, pag nalaman sa Philippines hdi n to sasagot!)
No thanks. (Wag na kayo mag thank you. Kakaasar lang!)
5TH HOUR
Please don't call me again!!! (Well, I would like too. hehehehe...)
Get lost! (Asar na samin!! hehehe...)
Can you please take us off your list!Would you do that? (hmf.. FINE!!!!)
I'm in the middle of suffer. (oh, ok! Im sorry!)
I'm just on way out. (Would you mind helping me first?!!! hehe,, ang makapal!)
6TH HOUR
I don't think I have time to talk to you right now. (oh, waittttt....thug!!!)
Your connection is bad. (huh? again??!!)
Why you keep calling here?! I dont want to talk to you! (Just answer the questionnaire!)
bye.. bye.. (Hihdi pa ako nag kakapag-hello eh...)
7TH HOUR
Do I sound like a man to you? (Oh, I'm sorry!)
I told you yesterday don't call here again!! So now, quit calling here! (Would you mind helping me out this time??) NO!
You know.. I rather not (but....)
We don't want to answer any questionnaire.
Hold on, 1 sec....................................... (wala na........di na ako binalikan........)
Yeah, and Im not interested..
....(helloooo?????....... Is anybody there?? hehehehe....)
I'm on the do not call list!!!!
8TH HOUR
You guys already call me 3 times today. (Don't worry, it will be the same tomorrow! hehehe...)
Stop calling me! THUGS! (ouch.......)
You know, its 20 past 9 already, and you shouldn't call this late. (Tama.. sorry naextend na naman kami eh...)
I don't feel like answering a questionnaire tonight. (How about tomorrow?)
Yes you were.. good bye!
Oh, your phoning late.
No and she's not coming back!! (Anla...)
I will file a complain if you call here again.. (Fine.. Fine..)
What do you want to know? (Oh, nothing too personal!)
What part of "do not call here again", you don't understand? huh?
I don't want to answer a questionnaire from a company whose name doesn't stand for anything!
(May point!!!! )
Konti pa lang yan!!! hehe,, may mga araw na nakakatuwa na makipag pilitan sa kanila. Pero nun nagtagal nagsawa na ako. Hmf....hindi talaga swak sakin ang ganito eh!!!
kaya........
September 24, 2010 nagresign ako. Pakiramdam ko hindi talaga para sakin ang trabaho to'. 1 buwan lang ako nakatagal!! hehehe... Pero maganda naman yung na acquire kong experience!! Kung hindi lang dahil nakakatuwa ang working environment dun, sa simula pa lang umalis na ako!
SPT, THANK YOU!!
......................................................
"No, I don't consider myself as a loser. I did not give up on my fight; this is not my war. I just quit on something I felt I had to do but did not want to!"
Subscribe to:
Posts (Atom)